کد مطلب:173009 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:155

امر به معروف و نهی از منکر
امام حسین علیه السلام در وصیت نامه ی سیاسی - الهی خویش پس از شهادت بر یكتایی خدا و رسالت جد بزرگوارش و گواهی بر معاد و دیگر اصول اسلام می فرماید:

و انی لم أخرج أشرا و لا بطرا و لا مفسدا و لا ظالما و انما خرجت لطلب


الاصلاخ فی أمة جدی ارید أن آمر بالمعروف و أنهی عن المنكر و أسیر بسیرة جدی صلی الله علیه و آله و سلم و أبی علی بن أبی طالب...؛ [1] .

من از روی خودخواهی، یا خیره سری یا به منظور آشوب و ستمگری به پا نخاسته ام، بلكه برای اصلاح امور مسلمانان و امت جد بزرگوارم قیام كرده ام. قصد من امر به معروف و نهی از منكر و احیای سنت جدم رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و پدرم علی بن أبی طالب در میان امت اسلامی است.

این وصیت نامه ی كوتاه اما پربار نه وصیت نامه ای عادی بلكه منشوری جهانی و جاودانی است. حسین علیه السلام انسانی است الهی و فداكار كه با انگیزه ی معنوی برای مصالح مردم و اصلاح جامعه به پا خاسته، تمام هستی خویش را در راه تحقق این هدف عالی فدا می سازد. مبارزه با منكرات حكومت اموی از اهداف اصلی قیام اباعبدالله علیه السلام بوده است. انگیزه این بود كه معروف را اقامه كند و ما پیروان نیز باید از ایشان درس صلاح و فلاح بیاموزیم و این فرمان الهی را آویزه ی گوش سازیم كه:

ولتكن منكم امة یدعون الی الخیر و یأمرون بالمعروف و ینهون عن المنكر و اولئك هم المفلحون؛ [2] .

باید جمعی از شما دعوت به نیكی و امر به معروف و نهی از منكر كنند و آنها همان رستگارانند.


[1] بحارالانوار، ج 44، ص 329.

[2] آل عمران (3) آيه ي 104.